Τον περασμένο Μάιο, διανομείς/ντελίβερι, εξωτερικοί και courrier, κήρυξαν απεργία, με μερικά πολύ απλά και λογικά αιτήματα, που διεκδικούσαν:
- Εταιρικά μηχανάκια
- Μέσα ατομικής προστασίας
- Ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά
- Ενιαία ειδικότητα με τον τίτλο «Οδηγός δικύκλου-Μεταφορέας» και Συλλογική σύμβαση εργασίας
Όπως όλες οι απεργίες, λοιδορήθηκε κι αυτή από τα μεγάλα ΜΜΕ, οπότε η πλειοψηφία του κόσμου τη στήριξε μαζί με τα αιτήματα που διεκδικούσαν οι απεργοί. Μάλιστα τότε η (Εφημερίδα Πρωτο Θεμα )κυκλοφόρησε το εξής Αρθρο !
στο οποίο ο ανώνυμος αρθρογράφος, τόνιζε:
Ποιος θα το έλεγε ότι θα ζήσουμε να το δούμε κι αυτό στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Αλυριο, Πέμπτη 25 Μαΐου του σωτήριου έτους 2017, είναι προγραμματισμένη μία απεργία, που όμοιά της δεν έχουμε δει ποτέ! Πιο συγκεκριμένα, όπως έχει ήδη γίνει γνωστό από αφίσες στους δρόμους και αναρτήσεις στα social media, απεργούν οι διανομείς/delivery, οι εξωτερικοί και οι courier!
Η απεργία πήγε καλά, είχε συμμετοχή και τη στήριξη του κόσμου, γεγονός που ανάγκασε το υπουργείο να συναντηθεί με τους απεργού και σύμφωνα με αντιπροσωπεία τους, δόθηκαν δεσμεύσεις για δύο από τα τρία αιτήματά τους. Σχετικά με το αίτημά τους να συμπεριληφθούν στη κατηγορία βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων, το θέμα θα συζητούνταν σε νέα συνάντησή τους, που θα πραγματοποιούνταν τον επόμενο μήνα.
Ψάχνοντας στο google δε βρήκαμε αν έγινε ποτέ αυτή η συνάντηση. Δε βρήκαμε επίσης, αν πράγματι έγιναν νομοθετικές παρεμβάσεις για τα δύο αιτήματα που υποσχέθηκε το υπουργείο πως θα ικανοποιήσει.
Για να είμαστε ακριβείς, πέρα από μία ακόμα μοτοπορεία που έγινε τον περασμένο Ιούλιο στη Θεσσαλονίκη, δε βρήκαμε απολύτως τίποτα για τα αιτήματα των απεργών του Μαΐου και για το αν αυτά έχουν ικανοποιηθεί.
Ίσως εμείς να μην ψάξαμε αρκετά καλά, ή ίσως να μην έγινε τίποτα απολύτως για τη συγκεκριμένη κατηγορία εργαζομένων. Όπως και να ‘χει, το θέμα αποσύρθηκε από την επικαιρότητα και για την κοινή γνώμη, λίγο-πολύ ξεχάστηκε.
Το μόνο που έμεινε να μας θυμίζει την απεργία των εργαζομένων ντελίβερι και courrier, είναι τα δυστυχήματα που μαθαίνουμε κατά καιρούς. Για την ακρίβεια οι 5 θάνατοι ταχυμεταφορέων που μετράμε, τους τελευταίους 11 μήνες.
Το Μάρτιο του 2017, 22χρονος διανομέας που εργαζόταν στην αλυσίδα Mikel τραυματίζεται σοβαρά κατά την ώρα εργασίας και καταλήγει μετά από μερικές μέρες στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Το Μάιο του 2017, δύο μόλις μήνες αργότερα και λίγες μέρες μετά την απεργία, 29χρονος διανομέας αλυσίδας καφέ, χάνει τη ζωή του στη Λάρισα, αφού η μοτοσυκλέτα που οδηγούσε, συγκρούστηκε με φορτηγό.
Τον Ιούλιο του 2017, 23χρονος οδηγός ντελίβερι που δούλευε σε κατάστημα cafe, πέφτει με το μηχανάκι του πάνω σε αυτοκίνητο και χάνει τη ζωή του στο Γαλάτσι.
Πριν από 15 μέρες περίπου, 21χρονος οδηγός ντελίβερι που εργαζόταν σε κατάστημα του Σχηματαρίου, συγκρούεται με φορτηγάκι και χάνει τη ζωή του.
Μόλις χτες, 20χρονος παρασύρθηκε από φορτηγό στα Οινόφυτα, αφήνοντας και αυτός την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο.
Με την ανεργία στα ύψη και τις απολύσεις να έχουν γίνει πιο εύκολες από ποτέ, δεν είναι πλέον δύσκολο για ένα κατάστημα, πόσο μάλλον για μια αλυσίδα καταστημάτων, να πιέσει τους υπαλλήλους της. Να τους πιέσει να πάνε πιο γρήγορα, να δουλέψουν περισσότερες ώρες, να κάνουν επιπλέον δουλειές πέρα από τη μεταφορά ή και να δουλέψουν ανασφάλιστοι. Όταν δε, αναφερόμαστε σε μέσα ατομικής προστασίας όπως είναι το κράνος, ή καλοσυντηρημένα μηχανάκια, τότε πηγαίνουμε στο πεδίο του φανταστικού. Ιδίως αν σκεφτούμε πως πολλές επιχειρήσεις, δεν έχουν εταιρικά μηχανάκια και οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν τα δικά τους, επωμιζόμενοι τα έξοδα συντήρησης, ασφάλισης και βενζίνης.
Και απλά συνεχίζουμε να μετράμε νεκρούς.
Πρώτο Θέμα