Γιώργος Γώγος
Την Δευτέρα 11 Μαρτίου, εκδικάζεται στα δικαστήρια του Πειραιά η ποινική δίωξη που ασκήθηκε στο σωματείο «Ένωση Εργαζομένων Διακίνησης Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες του Πειραιά» (ΕΝΕΔΕΠ) και στον νόμιμο εκπρόσωπο του, τον πρόεδρο, Μάρκο Μπεκρή για τις απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν αμέσως μετά το θανατηφόρο εργατικό δυστύχημα τον Οκτώβριο του 2021, που συνέβη στο λιμάνι του Πειραιά και συγκεκριμένα στις προβλήτες της ΣΕΠ Α.Ε. (COSCO).
Να θυμίσουμε ότι στις 25 Οκτωβρίου 2021 ο λιμενεργάτης Δημήτρης Δαγκλής έχασε τη ζωή του εργαζόμενος κατά την απογευματινή βάρδια στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων στις προβλήτες ΙΙ & ΙΙΙ και ακολούθησαν πολυήμερες απεργίες στον χώρο. Αμέσως ξεκίνησε ένα κύμα αλληλεγγύης από συνδικάτα, συλλογικότητες αλλά και απλούς πολίτες.
Η δικαστική εξουσία δεν έχει καταλήξει μέχρι σήμερα σε κάποιο πόρισμα για τα αίτια του δυστυχήματος και τους λόγους που έχασε ο εργαζόμενος τη ζωή του αλλά φαίνεται ότι οι «απαραίτητες» διαδικασίες για την ποινική δίωξη των απεργών κινήθηκαν με ταχύτερους ρυθμούς, όπως προκύπτει από την ποινική δίωξη της απεργίας των εργαζομένων που εκδικάζεται στις 11 Μάρτη. Δεν θα αναφερθούμε τώρα στα πλείστα προβλήματα που καταγγέλλουν οι συνάδελφοι ότι βιώνουν στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά (π.χ. μη αναγνώριση βαρέων και ανθυγιεινών, εκ περιτροπής και ευέλικτη απασχόληση, σοβαρές ελλείψεις σε ζητήματα υγείας και ασφάλειας), αλλά θα σταθούμε στο απολύτως ανθρώπινο, στο γεγονός ότι έχασαν ένα δικό τους άνθρωπο, έναν συνάδελφο τους σε ώρα εργασίας, και αντέδρασαν συλλογικά με απεργιακή κινητοποίηση για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, τη διερεύνηση των αιτιών και την αλλαγή των συνθηκών εργασίας. Η δικαστική εξουσία, λοιπόν, απάντησε με την ποινική δίωξη της απεργιακής τους κινητοποίησης των πρώτων ημερών μετά το δυστύχημα.
Είναι άκρως ανησυχητικό ότι το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα φαινόμενα ποινικής δίωξης της συνδικαλιστικής δράσης και της προσπάθειας υπονόμευσης και με δικαστικά μέσα, των απεργιακών αγώνων. Μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση είναι η ποινική δίωξη της ΠΕΝΕΝ για τη συμμετοχή σε γενική απεργία της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ (10 Ιουνίου 2021). Το θεσμικό πλαίσιο μετά τους νόμους Χατζιδάκη και Γεωργιάδη έχει στρώσει τον δρόμο σε εργοδότες και σε πολέμιους του απεργιακού δικαιώματος ώστε να σύρουν στα δικαστήρια τους εργαζόμενους και τους εκπροσώπους τους με σκοπό τον εκφοβισμό τους. Είναι φανερό ότι στόχος τέτοιων ενεργειών είναι το ίδιο το δικαίωμα στην απεργία και η αντίσταση των εργαζομένων στις πολιτικές που έχουν διαμορφώσει τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε όλοι και όλες μας. Τι κι αν μετράμε περισσότερους από 180 νεκρούς εργάτες και εργάτριες και εκατοντάδες σακατεμένους μόνο για το 2023, τι κι αν είμαστε μάρτυρες της συνεχούς μείωσης των εργατικών δικαιωμάτων; Η δικαστική εξουσία έχει ευήκοα ώτα μόνο για τους ισχυρούς και τα συμφέροντα τους, διερευνά και καταλήγει σε αποφάσεις μόνο υπέρ των ισχυρών (με ελάχιστες εξαιρέσεις).
Όπως διαμορφώνεται η κατάσταση για τον κόσμο της εργασίας είναι όλο και πιο ασφυκτική, όλο πιο πιεστική χωρίς να φαίνονται στον ορίζοντα σημάδια βελτίωσης. Η συλλογική δράση μέσα από τα συνδικάτα είναι η μόνη που μπορεί να δώσει λύσεις και να βελτιώσει τη θέση των εργαζομένων. Η ενεργή συμμετοχή όλων μας και η στήριξη των οργανωμένων μορφών πάλης είναι η απάντηση που πρέπει να δώσουμε όλοι οι εργαζόμενοι και όλες οι εργαζόμενες στη θεσμική κατρακύλα και στην επίθεση που βιώνουμε. Κανένας μόνος, καμία μόνη απέναντι στην αδικία και στην αυθαιρεσία.
Πηγή: Εποχή