Συνέδριο ΓΣΕΕ: Παναγόπουλος/Κιουτσούκης και ΠΑΜΕ οι δύο όψεις της παρακμής

      Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Συνέδριο ΓΣΕΕ: Παναγόπουλος/Κιουτσούκης και ΠΑΜΕ οι δύο όψεις της παρακμής

Άρθρο του Ανδρέα Νεφελούδη  στην  ΕΦΣΥΝ για το επίδικο συνέδριο ΜΑΤ-ΓΣΕΕ
Δημοσιεύτηκαν το Σάββατο που μας πέρασε στην ΕΦΣΥΝ οι απόψεις όλων σχεδόν των βασικών παραγόντων της ΓΣΕΕ, σχετικά με το αναμενόμενο συνέδριο της συνομοσπονδίας.

Στις τρείς από αυτές (Παναγόπουλος, Κιουτσούκης, Πέρρος) φάνηκε ανάγλυφα η υλική και ιδεολογική βάση της παρακμής και των αδιεξόδων της ΓΣΕΕ, της αντιπαλότητας που δημιουργείται πάνω στο επιφαινόμενο, ενώ υπάρχει μιά βαθύτερη ταύτιση πρακτικών και απόψεων σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Αναδείχθηκε δηλαδή αυτό που αποτελεί απόλυτη πεποίθηση μας ότι οι βασικές πλευρές που αντιμάχονται στην πλάτη των εργαζομένων, έχουν τους ίδιους πολιτικούς στόχους, χρησιμοποιούν τα ίδια λίγο ως πολύ μέσα και οδηγούν σε αδιέξοδο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να συντηρείται έτσι η ύπαρξη τους.

Και για να είμαι πιό συγκεκριμμένος:


1. Ο Παναγόπουλος που στο τελευταίο διάστημα παρουσιάζεται ως ακομματιστος παράγων του συνδικαλισμού, έχει μετατρέψει την ΓΣΕΕ σε ένα σχήμα λάφυρο για άθλιες συναλλαγές και μεθοδεύσεις με τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Προσφέρει την ισχνή (ως φύλλο συκής) αντίδραση της ΓΣΕΕ στις άθλιες αντεργατικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης με αντάλλαγμα  την παρουσία των ΜΑΤ για να γίνει το συνέδριο, υπό το πρόσχημα της προστασίας του πρωθυπουργού που θα πάει να μιλήσει στους εργαζόμενους, σε αυτούς που έχει καταδικάσει με τις πολιτικές του στην φτώχεια και την εξαθλίωση. Ζητούσε και παλαιότερα τα ΜΑΤ για να κάνει συνέδριο στην Καλαμάτα και στην Ρόδο και όταν δεν τα εξασφάλισε από εμάς, μας κατήγγειλε. Τώρα βρήκε ανοιχτή την πόρτα για συναλλαγή. Θα μείνει στην ιστορία, γιατί αποχωρεί έτσι και αλλιώς, ως ο πιό έντονα αποδοκιμαζόμενος πρόεδρος της ΓΣΕΕ των μεταπολιτευτικών χρόνων. Το μόρφωμα που μαζί με τον έτερο παράγοντα (Κιουτσούκης) έχουν δημιουργήσει, αποτελείται από ένα σύστημα αναπαραγωγής αιωνόβιων στελεχών που εργάζονται ως συνδικαλιστές. Έχουν ένα πολλαπλό σύστημα για να εκλέγονται από διάφορες ομοσπονδίες όταν κάτι πάει στραβά στην δική τους οργάνωση. Για παράδειγμα, η πέτρα του σκανδάλου, εργοδότης μέχρι τον 12ο του 18 Καραγεωργόπουλος, όταν εμποδίστηκε η εκλογή του για το συνέδριο της ΓΣΕΕ από την ομοσπονδία ιδιωτικών υπαλλήλων, πήγε και εκλέχτηκε από την ομοσπονδία των εργαζόμενων στα καζίνο.  Από την άλλη και ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ εξελέγη με μαγειρέματα των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ από τον ΟΣΕ για το συνέδριο (τόση εμβέλεια φαίνεται πως έχει). Οι εξαρτήσεις που δημιουργούνται στον συνδικαλιστικό χώρο ελέω της ηγεσίας της ΓΣΕΕ «πρέπει να ελέγχονται» και έτσι πρέπει να ελέγχονται και οι θέσεις σε φορείς που λαμβάνουν τις σχετικές αποφάσεις. Έτσι στο ΔΣ του ΟΑΕΔ που επιδοτεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις εκ μέρους του χώρου του…Παναγόπουλου συμμετέχει ένας συνδικαλιστής (δεν είναι πιά εργαζόμενος) συγγενής του. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και με εκπροσωπήσεις της συνομοσπονδίας και σε άλλους φορείς. 2. Από την άλλη το ΠΑΜΕ, αφενός διασπά το ενιαίο του συνδικαλιστικού κινήματος και από την άλλη ελέγχει με αδιαφανή και απολύτως κομματικό τρόπο χώρους που όταν γίνονται μαζικές συνελεύσεις αποτελεί τελικά την μειοψηφία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τρόφιμο που με συκοφαντικό τρόπο και κατηγορίες περί δήθεν εργοδοτικού, απέκλεισε το εκεί σωματείο της Αττικής  ακριβώς επειδή λόγω της παρέμβασης της κυβέρνησης μας που έσωσε 12.000 θέσεις εργασίας στην υπόθεση Μαρινόπουλος – Σκλαβενίτης (την οποία σαμποτάρισε όσο μπόρεσε σε σύμπνοια με πολυεθνικές αλυσίδες, αλλά απέτυχε ) οι εργαζόμενοι κατευθύνονται σε αυτούς που πράγματι ενδιαφέρθηκαν για την δουλειά τους. Μόνο έτσι κατάφερε το ΠΑΜΕ να βγεί πρώτη δύναμη στο Ε.Κ.Αθήνας. Τα δικά του σωματεία πέρασαν χωρίς έλεγχο. Αυτός λοιπόν ο αδιαφανής ολοκληρωτισμός νοθεύει τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα.Τέλος αυτός ο φορέας δεν μπορεί να  εξηγήσει, μετά την λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων της ΝΔ, στους φίλους και ψηφοφόρους του τι εννοούσε με  το προεκλογικό του σύνθημα «τι Τσίπρας τι Μητσοτάκης», πράγμα που δεν μπορεί να κάνει, γιαυτό και θα συνεχίσει να φυλλοροεί όσα μέτρα αποκλεισμών και αν πάρει.
Τελικά  και οι δύο :
• απέχουν από την όποια ριζοσπαστική αναρρύθμιση του χώρου της εργασίας (κανείς δεν συμμετείχε για να υπερασπίσει τα συμφέροντα των εργαζόμενων στην διαπραγμάτευση των κοινωνικών εταίρων για τον κατώτατο μισθό)
• κατήγγειλαν την δική μας ρύθμιση για τις ΣΣΕ και τις επεκτάσεις των κλαδικών, οι μεν γιατί έχουν κατρακυλήσει στον εργοδοτισμό και οι άλλοι γιατί δεν ενδιαφέρονται για την βελτίωση των εργασιακών σχέσεων σε χώρους που δεν ελέγχουν.
• αντί να κάνουν μέτωπο απέναντι στο νόμο Βρούτση για το ασφαλιστικό, κάνουν μέτωπο για το νόμο 4387 (ν. Κατρούγκαλου) διευκολύνοντας, ιδεολογικά την πάλη της ΝΔ για να χτυπήσει τον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.
• φαίνεται πως μόνο με την βία προσπαθούν να επιβάλλουν τις πρακτικές και τις απόψεις τους στον συνδικαλιστικό χώρο. Ο Παναγόπουλος με την βία των ΜΑΤ και του Μητσοτάκη και το ΠΑΜΕ με την βία του τραμπουκισμού και της τρομοκρατίας.
• τελικά παρόλες τις σκληρές αντιπαραθέσεις τους φαίνεται πως έχουν μόνο έναν κοινό εχθρό. Τον ΣΥΡΙΖΑ και όλες τις δημοκρατικές, ριζοσπαστικές και ταξικές δυνάμεις του συνδικαλισμού που βρίσκονται γύρω από αυτόν και απέναντί τους.
Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο:
• Να διατυπωθεί ενα συγκεκριμμένο, ιεραρχημένο και προγραμματισμένο πλαίσιο ανασυγκρότησης και ανασύστασης της ΓΣΕΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος.
• Να εργαστούμε όλοι μαζί για να εφαρμοστεί στην ολότητα του ο 1264.
• Να δημιουργήσει ΜΟΝΟ του τα συνδικαλιστικά του μητρώα, να αποκτήσουν όλοι οι εργαζόμενοι, το ατομικό τους εκλογικό βιβλιάριο.
Μόνο έτσι θα σταματήσει το συνδικαλιστικό κίνημα και η ΓΣΕΕ είτε να γίνονται λαφυρο σε συναλλαγές παραγόντων για την αναπαραγωγή τους, ή εργαλείο για το κόμμα.
Τότε θα είχε νόημα να γίνει το συνέδριο, να τελειώνει αυτό το δράμα της παρακμής και να πάμε μπροστά για μιά νέα μέρα.
 Αντίθετα ενα συνέδριο, αναπαραγωγής, χωρίς αυτοκριτική διάθεση, χωρίς να μπούν οι βάσεις για μιά νέα αρχή δεν θα προσφέρει τίποτα. Θα γίνει για να γίνει, για να υλοποιηθεί η συναλλαγή Παναγόπουλου- Μητσοτάκη – ΜΑΤ, ντροπιαστικό και χωρίς καμμία προοπτική.
Ακόμα όμως και έτσι να πραγματοποιηθεί το συνέδριο αυτό, πρέπει να πάρει μιά γενναία απόφαση:
να διοργανώσει άμεσα ένα νέο προγραμματικό συνέδριο, βασισμένο στους συσχετισμούς του σήμερα, με το βλέμμα στην ήττα του παραγοντισμού και του αφόρητου κομματισμού/απολυταρχισμού και στην νίκη της ταξικής εγρήγορσης, της μαζικοποίησης και της καθημερινής πάλης για να αντιμετωπιστεί τόσο η νεοφιλελευθερη λαίλαπα της ΝΔ όσο και το μέλλον της εργασίας στην 4η βιομηχανική επανάσταση.


ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΕΦΕΛΟΥΔΗΣ