ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΠΟΣΠΕΡΤ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΛΦΑΓΙΑΝΝΗΣ, ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ “ΠΑΡΩΝ” ΣΤΗΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ …ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Ο Κ. ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΟΜΑΔΕΣ “ΔΡΑΣΗΣ” ΚΑΙ …ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΛΑΣ.
Είμαστε σήμερα εδώ γιατί:
“… ως συνδικαλιστές δεν ανήκουμε σε αυτούς τους ασυνείδητους που παίζοντας με το μεροκάματο των συναδέλφων μας χρόνια τώρα εξαγγέλλουν απεργιακές κινητοποιήσεις τελευταία στιγμή για τα μάτια και μόνο και την ημέρα που είναι να ψηφιστούν τα όποια αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα! Όταν δηλαδή θα είναι αργά.Γιατί αργά είναι όταν επί μήνες ακούς ότι θα σου πάρουν το κεφάλι και εσύ δεν κάνεις τίποτα… δεν βγάζεις άχνα.. περιμένοντας να αντιδράσεις πότε; Την ημέρα που θα στο πάρουν;Γιατί δεν ξεχνάμε τίποτα απ’ όλα όσα πέρασε σε βάρος μας η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ καιαπό τη μεριά μας δεν τα θεωρούμε τετελεσμένα, ξεχασμένα και ποτέ δεν θα σταματήσουμε τον αγώνα να τα πάρουν πίσω.Γιατί δεν θέλουμε και δεν επιτρέπουμε να μας συμπεριφέρονται ως άψυχα αντικείμενα.Γιατί δεν θέλουμε να ζήσουμε ως δούλοι και σύγχρονοι σκλάβοι.” (απο την ανακοίνωση του ΕΜΕΙΣ/ΑΡΚΙ)
Είμαστε σήμερα εδώ γιατί :
“Σήμερα που το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία- Ελευθερία» όλο και περισσότερο μπαίνει στα στόματα των πολλών, σήμερα που η ανικανότητα και η προσήλωση της κυβέρνησης στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού, της «σχολής του Σικάγο» και της «Δημιουργικής καταστροφής» του Σούμπετερ , μας οδήγησαν να θρηνούμε κάθε μέρα όλο και περισσότερους συμπολίτες μας που χάνουν τη μάχη με το φονικό κορονοϊό, σήμερα που οι γιατροί, οι νοσηλευτές και όλοι όσοι υπηρετούν το δημόσιο σύστημα υγείας αγωνίζονται ολομόναχοι, εναντίον όχι μόνο της πανδημίας αλλά και εναντίον του κυβερνητικού σχεδιασμού να μετατραπεί το ΕΣΥ σε κερδοφόρο παράρτημα της βιομηχανίας υγείας των κλινικαρχών και των εταιρειών που κρύβονται από πίσω και μάλιστα στον απόηχο της κυνικής χλεύης και ειρωνείας των επικοινωνιακών χειροκροτημάτων στα μπαλκόνια, σήμερα που δια του νο2 στην ιεραρχία του επιτελικού κράτους μάθαμε ότι αν είχαμε περισσότερες ΜΕΘ θα είχαμε και περισσότερους νεκρούς (ποιός ξέρει ίσως αύριο μας πουν ότι αν είχαμε περισσότερους γιατρούς και νοσηλευτές δεν θα είχε μείνει κανένας μας ζωντανός), σήμερα που οι εργαζόμενοι εν μέσω πανδημίας βλέπουν την κυβέρνηση «όλων των Ελλήνων» να νομοθετεί εναντίον των δικαιωμάτων που τους έχουν απομείνει, να κατεδαφίζει ότι απέμεινε από αυτό που κάποτε λέγαμε «κοινωνική πρόνοια και ασφάλιση», να ισοπεδώνει ακόμα και θεμελιώδη κεκτημένα με αγώνες όπως π.χ αυτό της οκτάωρης εργασίας, να στήνει τις βάσεις για την ανάπτυξη του εργοδοτικού συνδικαλισμού μέσω της κατάργησης της φυσικής παρουσίας σε συνελεύσεις και την προώθηση της «τηλεψήφου», κατά τα πρότυπα της εκλογής του νύν αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος και κατά τις οδηγίες και τις εντολές του ΣΕΒ και των άλλων «ευαγών ιδρυμάτων» που την στηρίζουν, να θεσμοθετεί σαν «εργαλείο ανάπτυξης» τους πλειστηριασμούς και το ξεσπίτωμα όσων δεν ανήκουν στην «ανώτερη» κοινωνική τάξη των «αρίστων» και των «πετυχημένων», όσων δηλαδή τους έσπρωξε το σύστημα στον καιάδα της ανεργίας, της φτώχειας, της απελπισίας , της καταστροφής, σήμερα που όλοι βιώνουμε την απειλή του θανάτου ή της καταστροφής με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , λαμβάνοντας ως παρηγορητικό κυβερνητικό αντίδωρο απο τον αντιπρόεδρο της Ν.Δ και υπουργό …ανάπτυξης, τις κυνικές και μακάβριες συγκρίσεις των νεκρών στην Ελλάδα και στο Βέλγιο, σήμερα κι όχι αύριο πρέπει να απαντήσουμε στον εαυτό μας εάν θα μείνουμε αποσβολωμένοι και παραδομένοι στην κατάθλιψη περιμένοντας το τέλος, ή εάν θα πούμε όχι σε αυτές τις μισάνθρωπες κυβερνητικές επιλογές, σήμερα κι όχι αύριο, γιατί όπως έλεγε ο ποιητής (Τάσος Λειβαδίτης): “οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων” (κείμενο που δημοσιεύσαμε χθές)