«Τα μέτρα είναι έκτακτα και δεν διαλύεται ο πυρήνας του Εργατικού Δικαίου», υποστήριζε ο κ. Βρούτσης στο πλαίσιο της συζήτησης στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές των δύο ΠΝΠ για τις απλήρωτες υπερωρίες λόγω καραντίνας».
Από την άλλη ο Πρωθυπουργός στην συνέντευξη τύπου, που έλαβε χώρα στα πλαίσια της ματαιωθείσας ΔΕΘ, μίλησε «για μεγαλύτερη ευελιξία στην κατανομή του χρόνου εργασίας, εφόσον το επιθυμούν οι εργαζόμενοι».
Αυτό που προωθείται, είναι η ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος του ΣΕΒ (είχε ήδη τεθεί από το 2010), σύμφωνα με το οποίο, ο χρόνος εργασίας θα μπορεί να διευθετηθεί μεταξύ 35 και 45 ωρών εβδομαδιαίως κατόπιν ”συμφωνίας” εργαζόμενου και εργοδότη σε επίπεδο επιχείρησης. Όσο για τις επιπλέον ώρες, δεν θα χρεώνονται ως υπερωρίες, αλλά θα «επιστρέφονται» στον εργαζόμενο ως ρεπό ή ημέρες άδειας, χωρίς δηλαδή τη νόμιμη προσαύξηση.
Επίσης δρομολογείται η αύξηση του πλαφόν των υπερωριών σε όλους τους κλάδους στις 120 ώρες το εξάμηνο, από 98 που ισχύει σήμερα (π.χ. στη βιομηχανία), μειώνοντας αισθητά το κόστος υπερεργασίας και υπερωρίας.
Η συγκεκριμένη εισήγηση πηγάζει από την περίφημη Έκθεση Πισσαρίδη, που αναφερόταν σε ”εξορθολογισμό και ευελιξία στις υπερωρίες” και φυσικά πρόκειται για μέτρο μόνιμου και όχι έκτακτου χαρακτήρα.
Το νέο εργατικό δίκαιο συνεχίζει να γράφεται, με τον κόπο και τον ιδρώτα των εργαζομένων.
*Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος-Εργατολόγος