Το Υπουργείο Εργασίας, για δεύτερη φορά μέσα στον μήνα Αύγουστο (η πρώτη ήταν τον Αύγουστο 2019 όταν έφερε διάταξη για την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης), μέσω διαρροών και τηλεοπτικών παραθύρων, ανακοινώνει την πρόθεσή του να επεκτείνει κατ’ ουσίαν το νόμιμο ωράριο (8 ώρες ημερησίως), σε 13 ώρες την ημέρα (οι δηλώσεις για 16ωρη εργασία δείχνουν, ίσως, τους κρυφούς τους πόθους)! Και αυτό, με πρόσχημα την ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της, της 20ής Ιουνίου 2019 “για διαφανείς και προβλέψιμους όρους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση”. Η Οδηγία όμως αυτή, που θα έπρεπε να έχει ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο εδώ και ένα έτος, δεν θεσπίζει “νόμιμη” (και εκτός συστήματος υπερωριών) υπέρβαση του νομίμου ωραρίου, το οποίο μάλιστα πανηγυρικά, με το νόμο Χατζηδάκη (4808/2021), ορίστηκε το 8ωρο.
Στο ελληνικό εργατικό δίκαιο υπάρχει ήδη η ευνοϊκή διάταξη του άρθρου 16 Π.Δ. της 27ης Ιουνίου 1932 που ορίζει ότι κανείς εργαζόμενος, για λόγους υγείας και ασφάλειας αλλά και απόδοσης, δεν μπορεί να εργαστεί άνω του νομίμου ωραρίου, ενώ δεν απαγορεύει την παράλληλη απασχόληση, μέχρι το χρονικό αυτό όριο. Μην διανοηθεί το Υπουργείο να καταργήσει τη διάταξη αυτή, κατάργηση που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην υπερένταση της εργασίας και, κατ’ επέκταση, στην απώλεια κι άλλων ανθρωπίνων ζωών.
Με προσχήματα όπως την ενσωμάτωση της Οδηγίας, φτηνές δικαιολογίες και επικοινωνιακά τρικ, δεν παράγεται εργατική πολιτική. Ας το κατανοήσει ο νέος Υπουργός Εργασίας. Αν ενδιαφερεται πραγματικά η Κυβέρνηση για τους εργαζόμενους επιβάλλεται να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσής τους με την πάταξη της ακρίβειας, την προστασία της κύριας κατοικίας, την αύξηση του διάμεσου μισθού μέσω της διευκόλυνσης σύναψης Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας κ.α. Ο κόσμος της εργασίας και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας θα αντιδράσουν και θα αγωνιστούν με όλες τους τις δυνάμεις για τη μη περαιτέρω υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων.