Τι καταγγέλλει στο Left.gr η πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων στην «ICAP Outsourcing Solutions»
Όπως έχουμε καταδείξει στον ΦΑΚΕΛΟ του Left.gr, για τους ενοικιαζόμενους – εργολαβικούς εργαζόμενους, τίποτα δεν είναι αυτονόητο, από την απλή τήρηση της εργατικής νομοθεσίας για τα ωράρια, μέχρι τις άδειες μητρότητας, είτε μιλάμε για τον τραπεζικό κλάδο, είτε για τις τηλεπικοινωνίες, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τις εταιρείες καλλυντικών, και πολλές ακόμα επιχειρήσεις που αξιοποιούν το καθεστώς της μεσιτείας στην αγορά εργασίας για να υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα.
Από τα σημαντικότερα εξ’ αυτών, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΣΣΕ), έχουν βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μετά την επαναφορά των βασικών αρχών των συλλογικών διαπραγματεύσεων με κυβερνητική παρέμβαση.
Απ’ ότι φαίνεται, όμως, οι ενοικιαζόμενοι θεωρούνται και ως προς το ζήτημα αυτό εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας. Toυλάχιστον, έτσι κρίνουμε από το «όχι σαν αυτό του Μεταξά» που απάντησε ο Εκτελεστικός Διευθυντής της ICAP Outousrcing Solutions (εκ των μεγαλύτερων «παιχτών» στην ενοικίαση προσωπικού), κ. Θ. Τόλλης, στο αίτημα του Συλλόγου των εργαζομένων στην εταιρεία.
Όπως καταγγέλλει στο Left.gr η πρόεδρος του σωματείου, Β. Χριστοπούλου, ενοικιαζόμενη μέσω της ICAP στην Εθνική Τράπεζα, η ICAP δεν αποδέχεται την υπογραφή συλλογικής σύμβασης, διότι, όπως ανέφερε ο κ. Τόλλης, ο Κώδικας Δεοντολογίας της ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. (Ένωση Ιδιωτικών Εταιρειών Απασχόλησης) στην οποία είναι πρόεδρος (και στην οποία ανήκουν όλες οι εταιρείες τύπου ICAP), δεσμεύει τα μέλη του να μην συνάπτουν ΣΣΕ αλλά μόνο ατομικές συμβάσεις, με κάθε υπάλληλο. Η ίδια δέσμευση, μάλιστα, ισχυρίστηκε ο κ. Τόλλης, υπάρχει και στον Κώδικα Δεοντολογίας της αντίστοιχης ένωσης στην Ευρώπη (EUROCIETT) στην οποία η ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. είναι μέλος.
Σημειώνουμε ότι στην ιστοσελίδα της ΕΝ.ΙΔ.Ε.Α. είναι ανηρτημένη παλαιότερη έκδοση του Κώδικα Δεοντολογίας η οποία, όπως επισήμανε ο κ. Τόλλης στην πρόεδρο του σωματείου «δεν είναι ενημερωμένη με τις εν λόγω αλλαγές».
Επιστολή στο υπουργείο Εργασίας, βουλευτές και ευρωβουλευτές
Εν ολίγοις, απαγορεύεται από τη «θρησκεία» των σύγχρονων δουλεμπόρων το βασικό δικαίωμα και ο πρωταρχικός στόχος των σωματείων των εργαζομένων. Και με περισσό θράσος το ομολογούν.
Άλλωστε, η ίδια η λειτουργία αυτών των εταιρειών, που «άνθισαν» στην περίοδο του σημιτικού «εκσυγχρονισμού», έχει ως στόχο την παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, για παράδειγμα στον τραπεζικό κλάδο: με το πρόσχημα του «έργου», οι Τράπεζες δανείζονται προσωπικό από εταιρείες (βλέπε ICAP) και υπονομεύουν τον θεσμό των ΣΣΕ αφού τις υπογράφουν μεν, δεν τις εφαρμόζουν όμως για το σύνολο του προσωπικού τους. Δημιουργούν υπαλλήλους δύο και τριών ταχυτήτων, πιο εύκολα διαχειρίσιμους. Οι ενοικιαζόμενοι δεν ανήκουν στο σωματείο της τράπεζας, δεν καλύπτονται από συλλογική σύμβαση, μετατρέπονται εύκολα σε μερικής απασχόλησης, απολύονται πανεύκολα και ξαναπροσλαμβάνονται με χειρότερους όρους αν χρειαστεί.
Έτσι, όπως αναδεικνύεται από την άρνηση της ICAP, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι που έχει ως βασικό του στόχο τη σύναψη ΣΣΕ και το οποίο προστατεύεται τόσο από το εργατικό δίκαιο, όσο και από το Σύνταγμα της χώρας, δεν αποτελεί δεσμευτικό όρο για μία εταιρεία που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους και «συνεργάζεται» με μεγάλες επιχειρήσεις (Εθνική Τράπεζα, Vodafone κ.α.).
Στη πραγματικότητα, βέβαια, πρόκειται για εικονικές συμβάσεις εργολαβίας που υποκρύπτουν δανεισμό εργαζομένων, χωρίς όμως αυτοί να αναγνωρίζονται ως δανειζόμενοι, με αποτέλεσμα να μην επωφελούνται από τις σχετικές νομοθετικές προβλέψεις.
Το ζήτημα που προκύπτει με την απάντηση της εργοδοσίας στους εργαζόμενους είναι μείζον και, όπως τονίζει η κ. Χριστοπούλου, το σωματείο ήδη έχει στείλει επιστολή στο υπουργείο Εργασίας αλλά και σε εκπροσώπους της Βουλής και της Ευρωβουλής, ζητώντας απάντηση στο ερώτημα αν είναι νόμιμο να περιλαμβάνονται τέτοιου είδους όροι στον Κώδικα Δεοντολογίας μίας Ένωσης εργοδοτών.
Η αλχημεία για τον κατώτατο μισθό
Και οι αντεργατικές πρακτικές δεν σταματούν εκεί: το σωματείο καταγγέλλει την εργοδοτική μεθόδευση προκειμένου η αύξηση του κατώτατου να είναι χωρίς αντίκρυσμα για τις πραγματικές αποδοχές των εργαζόμενων στην ICAP.
Πώς έγινε αυτό; Το ποσό που στην απόδειξη μισθοδοσίας αναγραφόταν ως «υπερβάλλον ποσό» συρρικνώθηκε τόσο, όσο χρειάστηκε για να συμψηφιστεί η αύξηση στο ποσό του κατώτατου μισθού. Το «υπερβάλλον ποσό» είχε προκύψει με τις τροποποιήσεις των ατομικών συμβάσεων που έλαβαν χώρα το 2011 και 2012, τότε που μη έχοντας άλλη επιλογή αφού δεν υπήρχε ακόμα σωματείο, οι εργαζόμενοι υπέγραψαν χωρίς πολλές αντιρρήσεις οποιαδήποτε τροποποίηση, προκειμένου να μην κινδυνεύσει η θέση εργασίας τους (γι’ αυτό και η πρόεδρος του σωματείου επαναλαμβάνει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υπογράφουν τίποτα, αν δεν ενημερώσουν πρώτα το σωματείο τους).
Επιδόματα τα οποία υπολογίζονταν ως ποσοστό του βασικού μισθού εξαφανίστηκαν και στη θέση τους μπήκε το «υπερβάλλον ποσό», το οποίο όμως μπορεί να αυξομειώνεται ανάλογα με τη βούληση της εταιρείας και να συμψηφίζεται με οποιαδήποτε άλλη αύξηση, όπως και έγινε από την 1η Φεβρουαρίου με την αύξηση του κατώτατου μισθού.
Είπαμε, για τους ενοικιαζόμενους τίποτα δεν είναι δεδομένο…
Πηγή: left.gr